امام صادق علیه السلام با بعضى از اصحاب براى تسلیت به خانه یکى از خویشاوندان مى رفتند، در بین راه بند کفش امام صادق علیه السلام پاره شد، به طورى که کفش به پا بند نمى شد. امام کفش را به دست گرفتند و پاى برهنه به راه افتادند.
ابن ابى یعفور که از بزرگان صحابه آن حضرت بود فورا کفش خویش را از پا درآورد، بند کفش را باز و دست خود را دراز کرد به طرف امام تا آن بند را بدهد به امام که امام با کفش بروند و خودش با پاى برهنه راه را طى کند.
امام با حالت خشمناک ، روى خویش را از عبداللّه برگرداندند و به هیچ وجه حاضر نشدند آن را بپذیرند و فرمودند:
اگر یک سختى براى کسى پیش آید، خود آن شخص از همه به تحمل آن سختى اولى است . معنا ندارد که حادثه اى براى یک نفر پیش بیاید و دیگرى متحمل رنج بشود.