آوای باد انگار ، آوای خشک سالی ست

آوای باد انگار ، آوای خشک سالیست

بگذار تا بگویم ، تقدیر لا ابالیست

وقتی که مرگ انسان مانند سنگ باشد

دنیا به این بزرگی ، یک کوزه ی سفالیست

باید که مهربان بود ، باید که عشق ورزید

زیرا که زنده ماندن ، هر لحظه احتمالیست